Żywy Różaniec jest wspólnotą osób, które w duchu odpowiedzialności za Kościół i świat i w wielkiej prostocie otaczają modlitewną opieką tych, którzy najbardziej jej potrzebują i są wskazani zwłaszcza w Papieskiej Światowej Sieci Modlitwy.
Modlitwa różańcowa, powszechnie znana i wielokrotnie polecana przez papieży, zyskała popularność dzięki wspólnotowej formie modlitwy, zainicjowanej przez Paulinę Jaricot w Lyonie w 1826 r. Założone przez nią Stowarzyszenie Żywego Różańca zatwierdził papież Grzegorz XVI konstytucją Benedicentes Domino w 1832 r. W Polsce praktyka Żywego Różańca stała się znana już pod koniec XIX wieku.
Stowarzyszenie to nosi nazwę „Różańca”, gdyż jego członkowie, podzieleni na grupy po dwadzieścia osób, odmawiają go codziennie, każdy jeden dziesiątek, a także dlatego, że każda grupa składa się z tylu osób, ile jest tajemnic w różańcu.
Stowarzyszenie nazywa się „Żywym”, gdyż liczba osób, które się nań składają, niejako wprawia je w działanie poprzez ciągłe recytowanie modlitw, które czerpią swą skuteczność z rozważania tajemnic Jezusa i Maryi, czy to w celu nawrócenia grzeszników, czy doskonalenia sprawiedliwych. Zwie się je „Żywym”, gdyż ci, którzy go tworzą, są zastępowani przez kolejnych, gdy ci umierają, bądź gdy zeń odchodzą. (Ze Statutu Stowarzyszenia Żywy Różaniec)
W naszej parafii spotkania formacyjne Kół Żywego Różańca mają spotkania formacyjne w pierwsze niedziele miesiąca po Mszy św. o godz. 12.00. Członkowie wspólnoty zobowiązują się do codziennego odmawiania jednej tajemnicy różańca („dziesiątka”). Święto patronalne KŻW jest we Wspomnienie Królowej Różańca Świętego – 7 października.
Opiekunem duchowym wspólnoty jest ksiądz proboszcz. Wspomagają go w pracy formacyjnej zelatorzy: Elżbieta Ogryzko, Janina Chrzanowska, Wiesława Suchocka, Dominik Idźkowski, Jadwiga Perkowska.